Świątecznie

Wigilia za nami, pierwszy dzień świąt dobiega końca. Ale jeszcze na ten kolejny dzień wszystkim świętującym życzę miłego świętowania, a tym co nie świętują życzę miłego odpoczynku.

Przy moim świętowaniu mam kilka refleksji. Po pierwsze - tęsknię za tymi, których przy stole zabrakło. Różne są tego powody, ale brak ten odczuwam i radzę sobie z tym niezbyt dobrze. Pewnie dlatego podchodzę do świąt z ograniczonym entuzjazmem. Irytuje mnie potworna komercjalizacja świąt, które utraciły swój wymiar religijny - jeśli to dla kogoś ważne, tracą dużo elementów tradycyjnych - jeśli to dla kogoś istotne. Dla mnie święta były zawsze przede wszystkim wspaniałą okazją do tego, by być z bliskimi osobami, patrzeć na radość dzieci czekających na przybycie Aniołka, czasem spędzonym z przyjaciółmi i znajomymi. Teraz mam wrażenie, że wszystkiego jest w nadmiarze, dużo hałasu i pośpiechu, a w efekcie zmęczenia i niezadowolenia. Dzieci duże, żeby nie powiedzieć dorosłe :)

Lubię jednak patrzeć na piękne dekoracje, na światełka w oknach. Obok mojego domu jest zakład szewski prowadzony od wielu, wielu lat przez pana, który poza naprawianiem butów rzeźbi w drewnie. Bardzo lubię i jego, i jego rzeźby, więc z przyjemnością zamiast bombek i choinek pokazuję Wam jego dzieło. Prawda, że to człowiek z pasją?

Spokoju życzę i miłego spędzania tych świąt!

Inwazja dziewiarek

I niech mi ktoś powie, że świat się nie kręci wokół drutów!

Tak mnie Pan Google powitał i aż mi się ciepło na sercu zrobiło. Na początku myślałam, że to jakoś tak specjalnie dla mnie, bo wiadomo jakie strony często odwiedzam, ale okazało się, że to tak wszyscy mają... Czyli druty opanowały świat! I tak trzymać!

Po estońsku

Moja próżność została przyjemnie podłechtana Waszymi komentarzami i oczekiwaniami nowości! Dziękuję! W te jesienne, szare dni działa to jak miód na moje serce :)

A żeby trochę tę szarość przegonić pochwalę się chustą z uwolnionych drutów nr 3,5. Nie boimy się kolorów, wręcz przeciwnie!

Zwracam uwagę na wybitną urodę modelki, którą niedługo będzie można podziwiać w pewnym zaprzyjaźnionym sklepie...

Chustę zaczęłam robić ponad rok temu... Pogubiłam się we wzorze, znanym i popularnym skądinąd Dew Drops. Nie zauważyłam, że przy oczkach brzegowych dodaje się oczka w każdym rzędzie, a nie w co drugim jak to zazwyczaj w takich chustach bywa. W efekcie w części ażurowej mi się nie zgadzało - ciekawe dlaczego? Rzuciłam w ciemny kąt... i zrobiłam jakąś inną chustę dla poprawienia sobie humoru. Ale w związku z publicznie złożonym zobowiązaniem uwalniania drutów - zapisane pod pozycją nr 3 - wzięłam się i... okazało się, że nie wiem, w którym miejscu ażuru właśnie się znajduję. Co robi krewka dziewiarka w takiej sytuacji? No co? No oczywiście, pruje cały ażur i robi go od nowa. I proszę bardzo, teraz się wszystko zgadza i cieszy oczy w szarzyźnie dnia codziennego :)

Włóczka to oczywiście estońska cieniutka wełenka, z której robiłam już chustę w innych kolorach. Gryzie, jest surowa i właśnie dlatego ją lubię. W takiej właśnie tęczowej wersji Dew Drops zobaczyłam ją na czyimś blogu - przepraszam, ale za Boga nie pamiętam u kogo - i musiałam po prostu taką mieć. Wiecie jak to jest...

 

Dane techniczne:
Wzór Dew Drops
włóczka - wełna estońska ok 83 g
druty KP 3,5 - nareszcie wolne!

Żyję, żyję...

Dużo się zmieniło w moim życiu w sensie organizacji czasu i mam zdecydowanie mniej możliwości spędzenia długich godzin na dzierganiu. Pewnie niedługo troszkę się to zmieni, ale o tym kiedy indziej napiszę.

Miło mi, że domagają się niektóre osoby nowych postów. Mam co pokazać, bo moja akcja uwalniania drutów nie zakończyła się wprawdzie jeszcze ostatecznie, ale troszkę drucików się uwolniło, więc mały sukcesik jest. Ale jak zrobić zdjęcia, kiedy na zewnątrz szaro i buro? Kiedy rano wychodzę z domu - tak, tak, zmieniłam troszkę tryb życia - jest jeszcze dość ciemno, a kiedy wracam to już jest całkiem ciemno... Może w weekend się uda, ale obiecać nie mogę, bo to przecież grudzień i czas pomyśleć choć przez chwilę o komercyjnej części świąt czyli o prezentach. Koncepcji nie mam kompletnie, po sklepach chodzić nie znoszę (chyba nie jestem kobietą!), czasu nie mam - ten zestaw nie napawa optymizmem. Postaram się jednak jakieś wyroby rąk własnych pokazać!

A to jest mój wpis nr 100 czyli powinien być wyjątkowy! Kolejną setkę spróbuję zacząć jakoś lepiej :)