Prawo, lewo...

Zapewne wiele z osób piszących blogi ma od czasu do czasu różne wątpliwości dotyczące sfery prawnej. Znalazłam dzisiaj informację, że można zadać pytania dotyczące prawnych aspektów prowadzenia bloga osobie biegłej w tej dziedzinie. Więcej informacji znajdziecie tutaj klik. Wśród pytań, które już zostały zadane kilka wzbudziło moje zaciekawienie, bo też się czasami zastanawiam, jak prowadzić bloga, pokazywać wiele, ale nie łamać niczyich praw i nie dać też łamać swoich :)

A na drutach się dzieje i owszem, kończę kolejną rzecz, letnią jak najbardziej. Na razie musi wystarczyć zdjęcie próbki. Dodam, że wyrób był już w 3/4 zrobiony, ale ze względu na złe obliczenia musiałam spruć większość.

Na razie więc życzę miłego, może mniej już upalnego łykendu!

Luksusy!

Długo nie było zdjęć, a i inne posty nieczęste. Już tak dawno skończyłam szal z jedwabiu, który obiecywałam pokazać, że aż się sama zdziwiłam. Najpierw pogoda pochmurna, potem choroba, teraz upały tropikalne, których szczerze nie znoszę...

W końcu się chwalę. To najbardziej pracochłonny szal, jaki kiedykolwiek zrobiłam! Jedwab jest przepiękny i szlachetny, ale nie daj Boże, żeby oczko jakiej zgubić... Do tego straszna ilość koralików, które w dodatku nakłada się w różny sposób (przed lub po przerobieniu oczka). Słowem - nie taki prosty szal. Ale ostateczny efekt rekompensuje mi trudy. 

Szal jest moim zdaniem typowo wieczorowo-letni. Szeroki akurat na tyle by okryć ramiona. 

Ale też coś się w nim dzieje i fajnie się komponuje z letnią sukienką.

Dane techniczne:

Włóczka - jedwab firmy Zitron, Traumseide nr 015 - wymarzony prezent urodzinowy od Mariolci :), jeszcze raz dziękuję!

druty HH - zmieniane chyba  trzy razy, ale wydaje mi się, że zaczynałam od 3.75, a później zmienia się na większe, aż do 4.5 chyba

Wzór - Out of Darkness Boo Knits, wzór płatny dostępny na Ravelry. 

To już mój kolejny szal tej autorki, wcześniej zrobiłam dwa szale Sweet Dreams. Jej projekty są oparte na podobnej zasadzie wykonania, ale ażury jednak różnią się od siebie i zawsze mnie zachwycają. Z pewnością będę robić kolejne...

Nie o drutach, ale...

Nie ma co ukrywać, jestem dość uzależniona od internetu... Z internetem jest związane moje życie zawodowe, bo współtworzę dwa portale oraz prowadzę blog. Nie kupuję gazet, wiadomości czytam wyłącznie w internecie. Telewizor jeszcze posiadam, ale oglądam właściwie tylko 45 minut tygodniowo, w niedzielę, zawsze ten sam program. Ale oglądam programy telewizyjne, tylko te, które chcę  - oczywiście w internecie. Radia słucham - w internecie, kiedy chcę i co chcę. Zakupy często robię przez internet, poza spożywczymi, bo tu jednak wybieram bazarek albo sklep osiedlowy, albo któryś z tzw. dyskontów. Korzystam z telefonu internetowego i skype, oczywiście z maila i dowiaduję się, co robią moi znajomi przez facebook. Jak ich tam nie ma, to nie wiem, co u nich słychać, bo niby skąd, skoro nie dzwonią, są zawsze zajęci i nigdy nie mogą się spotkać, albo ich nie interesują być może po prostu moje sprawy. Bank tylko internetowy, bo nawet jakbym chciała pójść i osobiście coś załatwić, to nie mogę, bo czynny jest akurat wtedy, kiedy ja pracuję. Więc jak mi internet padnie, to nie wiem co będzie - kicha blada. 

Telewizji nie lubię, bo nie chce mi się oglądać reklam przerywanych programem telewizyjnym. Mam tak od około 5 lat. Więc często jestem niezbyt na bieżąco z różnymi sprawami, bo dość wybredna jestem i jak mnie coś nie interesuje, to omijam, żeby się nie denerwować. Często nie wiem, kim są różne osoby opisywane na portalach internetowych, wzbudzające dość duże emocje, a ich życie, albo problemy są szczegółowo dość omawiane, co mnie zawsze zaskakuje. A ja się zastanawiam kim one, do cholery, są? Jak mnie coś bardziej zaintryguje to sobie wpiszę w wyszukiwarkę i znajdę. I nagle coś odkrywam i jestem pod wrażeniem. Przypadkiem trafiłam na postać właściwie internetową, która zapewne większości bardziej obytych medialnie osób jest znana, bo to zdaje się nie nowość, ale dla mnie i owszem, a mianowicie na Łukasza Jakóbiaka. W jego internetowym studio było już tylu znanych ludzi, że doszłam do wniosku, iż jestem absolutnie nie na czasie, opóźniona i w ogóle nie trendy... Ale strasznie mi się spodobało to, czego ten młody człowiek dokonał, sposób w jaki to robi itd. Krótkie wywiady, fajna atmosfera, chłopak naturalny, sympatyczny, nie narzuca się specjalnie. Prosto, bez całej tej studyjnej oprawy, całego sztabu ludzi itp. Obejrzałam na razie kilka wywiadów, a ja wywiady lubię. Niektóre osoby mnie zaskoczyły pozytywnie, a niektóre całkiem rozczarowały, bo się po nich spodziewałam więcej. Polecam w wolnej chwili, tym bardziej, że można po prostu słuchać i robić na drutach :)